Brett Tuggle, een gezel-toetsenist die twee decennia in Fleetwood Mac logde tijdens hun reünie-tijdperk en ook een van de oprichters was van de David Lee Roth Band in de jaren tachtig, stierf op 19 juni aan complicaties in verband met kanker. Hij was 70.
Tuggle’s zoon Matt bevestigde zijn dood aan Rolling Stone. “Hij was zo geliefd bij zijn familie”, zegt Matt. “Zijn familie was de hele tijd van zijn ziekte bij hem. Hij was een lieve vader. Hij gaf me muziek in mijn leven.”
In de loop van zijn lange carrière speelde Tuggle ook met Jimmy Web page, Rick Springfield, David Coverdale, John Kay en Steppenwolf, Styx’ Tommy Shaw en Mitch Ryder en de Detroit Wheels. Tijdens zijn ambtstermijn bij David Lee Roth schreef hij mee aan de hit ‘Simply Like Paradise’ uit 1988.
“Onze lieve Brett Tuggle is vanavond thuisgekomen”, schreef Rick Springfield op Twitter. “God zegene zijn mooie geest.”
Tuggle betrad de wereld van Fleetwood Mac in 1992 toen hij een optreden kreeg met Mick Fleetwood’s zijproject de dierentuin en eind vorig jaar in de baan van de band bleef tijdens de solotour van Lindsey Buckingham. Hij speelde keyboards op elke Fleetwood Mac-tour van 1997 tot 2017, en trad ook uitgebreid op met Stevie Nicks, Buckingham en Buckingham McVie.
“Deze man is gewoon een meester”, zei Buckingham over Tuggle terwijl hij zijn band voorstelde in het Warner Theatre in Washington DC op 14 september 2021. “Hij is een geweldige toetsenist, bassist, gitarist en zanger. En hij brengt ook zoveel duidelijkheid en integriteit. Er is geen manier ter wereld dat we dit zouden kunnen doen [show] zonder hem. We hebben het nooit zonder hem kunnen doen, en in de toekomst ook niet. We houden van hem tot de dood.”
Tuggle groeide op in Denver, Colorado en hield al op zeer jonge leeftijd van rockmuziek. “Web als iedereen in het land werden we opgezogen door de surfscene”, vertelde hij aan Rolling Stone in 2020 toen hij te zien was in onze Unknown Legends-interviewserie. “De Seashore Boys hadden een enorme invloed op de middelbare faculty. Ik werd meegezogen in het harmonie gedoe met hen. En web als iedereen zag ik de Beatles op television en de dingen waren nooit meer hetzelfde.”
Geïnspireerd door het werk van Steve Winwood in de Spencer Davis Group, begon Tuggle als tiener keyboard te spelen. Hij kreeg zijn eerste professionele optreden in 1970 toen hij werd ingehuurd door Mitch Ryder en de Detroit Wheels voor een tour en om aan hun LP Detroit te werken. Hij bleef slechts anderhalf jaar in de band en worstelde om in de daaropvolgende jaren huge werk te vinden. Maar in 1981 werd hij aangeworven door John Kay en Steppenwolf om keyboard te spelen tijdens hun wereldtournee. In 1982 werkte hij samen met Springfield direct nadat “Jessie’s Woman” uitbrak.
“Ik zal nooit vergeten het podium op te lopen in dit auditorium in Sacramento [for our first show]’, vertelde Tuggle aan Rolling Stone. “Het geluid was als een straalmotor. Het was ongelooflijk. Het was een beetje eng, het was zo luid. Het was zo’n hysterie. Ik zou naar het publiek kijken en deze kleine meisjes gingen aap over deze man heen, gewoon volledig verliezend.”
Tuggle bracht drie jaar op pad met Springfield en toerde later kort met Tommy Shaw en Belinda Carlisle. In 1986 huurde David Lee Roth hem in om samen met gitarist Steve Vai, bassist Billy Sheehan en drummer Gregg Bissonette te spelen op zijn Eat ‘Em And Smile-tour – zijn eerste trektocht sinds hij Van Halen verliet. “Er was veel kwaad bloed in de pers tussen de twee kampen en het werd erg verhit”, herinnert Tuggle zich. “We hadden bewakers toen we gingen plaatsen.”
Toen de tour eindigde, ging Tuggle achter zijn thuistoetsenbord zitten en bedacht de muziek die Roth uiteindelijk uitwerkte in zijn hit ‘Simply Like Paradise’ uit 1988. Het piekte op nummer zes op de Sizzling 100. De enige keer dat Roth een meer succesvolle solo-single had, was in 1985 met zijn cowl van ‘California Ladies’.
Tuggle bleef tot 1994 met Roth spelen, hoewel hij in 1993 een pauze nam om David Coverdale en Jimmy Web page dat jaar te vergezellen op hun Japanse tournee. Kort daarvoor maakte hij een album met Mick Fleetwoods zijproject The Zoo. En toen de Rumors-line-up van Fleetwood Mac in 1997 hervormd werd, werd hij gevraagd om deel uit te maken van hun wereldtournee. Hij verdeelde het klavierwerk met Christine McVie. “Eigenlijk hebben we ze gedeeld omdat Christine moest zingen”, vertelde hij aan Rolling Stone. ‘Ze speelde haar belangrijkste klavierpartij op de piano of op het orgel. Ik deed alle kleuren en synthesizers en andere dingen. Er waren zo veel onderdelen over dingen, dus het was echt makkelijk.”
Zijn rol groeide toen McVie de band verliet na de tour, en hij begon ook met Stevie Nicks en Lindsey Buckingham op hun solo-uitjes. Die regeling leidde echter onvermijdelijk tot enkele planningsconflicten. “Het kwam tot een punt waarop Stevie zei: ‘Je zult moeten beslissen'”, herinnert Tuggle zich. ‘Ik zei: ‘Weet je, Stevie, ik vind het heerlijk om met je te spelen. Ik steun je. Maar Lindsey heeft geen band.’ Ze zei: ‘Ik weet dat hij goede mensen nodig heeft.’ Ze leek het goed te vinden toen ik Lindseys ding ging doen. Maar denk aan het einde, ze keek me een beetje aan alsof ze haar in de steek liet en naar Lindseys kamp ging.’
Buckingham hield Tuggle de afgelopen 15 jaar bezig met zowel solowerk als de Buckingham McVie-uitloperband. Maar toen Fleetwood Mac in 2018 afscheid nam van Buckingham, duurde Tuggle niet langer dan een enkele repetitie met de nieuwe line-up in Hawaii.
“Ik was echt geschokt toen ik het telefoontje kreeg dat ze me niet zouden gebruiken”, vertelde Tuggle aan Rolling Stone. “Ik realiseerde me ook dat ik midden in de politiek van Lindsey en Stevie en deze band zat en dat ik er niets aan kon doen. Ik was de man van Lindsey geworden en dat was het en ik moest het accepteren. Ik kon niets anders doen.”
Tuggle toerde met Buckingham in 2021, maar was afwezig toen de tour in april weer begon. “Ik wil de heer noemen die vanavond opvallend afwezig is op het podium,” vertelde Buckingham de menigte bij de touropener in San Francisco op 5 april. “Mr. Brett Tuggle heeft een klein gezondheidsprobleem. Hopelijk komt hij terug voor de volgende present, wat er ook voor nodig is. We hebben hem vanavond gemist.”