Sedmed Hula Austria Trending News and Sport
Related Articles
Taylor Swift maakte een zeldzame publieke verschijning op het Tribeca Movie Competition op zaterdag, in gesprek met de indie-regisseur Mike Mills om haar korte movie voor “All Too Properly” te bespreken. Ze sprak een uur met Mills in het Beacon Theatre in New York en gaf een fascinerend kijkje in haar creatieve proces. Dit was een geheel nieuwe kant van Dr. Swift – maak kennis met Movie Geek (Taylor’s Model).
Taylor is het grootste deel van het jaar radiostil geweest op sociale media. Ze hield vorige maand haar NYU-toespraak, maar ze werd hier nog persoonlijker en onthulde hoe haar filmmaken is beïnvloed door John Cassavetes en Barbara Stanwyck. (Haar geest!) Ze vertoonde de movie en bracht de sterren Sadie Sink en Dylan O’Brien naar voren. En als klap op de vuurpijl eindigde ze met een solo-akoestisch optreden van “All Too Properly”, alle 10 hartverscheurende minuten.
Taylor ging in de hardcore cineast-modus, passend bij zo’n prestigieus filmfestival. Ze vatte haar doelen samen met een citaat van Cassavetes: “Ik heb nog nooit een exploderende helikopter gezien. Ik heb nog nooit iemand zijn hoofd eraf zien schieten. Dus waarom zou ik er movies over maken? Maar ik heb mensen zichzelf op de kleinste manier zien vernietigen.” Swift voegde eraan toe: “Ho, ik voelde dat.”
Mills was een volledig empathische gastheer – web als de vader in het lied was hij gecharmeerd van haar zichzelf wegcijferende grappen. Hij regisseerde video’s voor The Nationwide, dus zoals Swift uitlegde: “We bevinden ons allebei in het filmuniversum van Aaron Dessner, wat een fijne plek is om te zijn.” Ze vertelde hoe geïnspireerd ze was door Mills’ korte movie I Am Simple To Discover uit 2019. Ze hadden een perfecte verstandhouding – toen hij haar verhalende aptitude prees, zei hij: “Je bent echt goed in …” Ze viel in met “Drama?”
Ze maakten ook grapjes over haar vasthoudende aandrang om de dingen op haar eigen manier te doen. Ze kreeg een van de grootste lachers van het evenement toen ze zei: “Mensen onderschatten me vaak enorm hoeveel ik mezelf zal lastigvallen om een punt te bewijzen.”
Mills is een artiest die duidelijk niet gewend is een theater vol gillende followers te horen. Terwijl hij grapte: “Dit is hoe al mijn Q&A’s gaan.” Hij was zichtbaar geschokt door het enthousiasme van de followers. Er was een ontroerend second waarop Mills grapte dat hij zich depressief zou gaan voelen als hij zijn movies noemde en niemand schreeuwde. Swift zei: ‘Ik zal het je laten zien. Wie heeft hier een movie gezien genaamd Come On Come On?” Na een massaal gebrul van de followers, zei ze tegen hem: “Ze zijn gewoon heel aardig. Niet alleen voor mij.”
Ze raakte verstrikt in de moeren en bouten van haar regieproces, tot en met de lettertypen en cameralenzen. “Dit is geen muziekvideo”, legde ze uit. “We hebben alles anders aangepakt.” In de keuken zei ze: “Ik wilde zo dichtbij zijn dat we sproeten konden tellen.” Ze raakte voor het eerst geïnteresseerd in het maken van movies op de units van haar muziekvideo’s. Zoals ze grapte: “Het begon met inmenging.” Haar eerste keer regisseren was haar video voor “The Man” in 2019. “Toen ik eenmaal begon met het regisseren van muziekvideo’s, wilde ik het niet meer doen.”
Ze vertelde over haar identificatie met de heldin, gespeeld door Sadie Sink. “Ik schrijf echt veel over meisjesjaren”, zei ze. “Ik ben erg gefascineerd en ben altijd al bezig geweest met deze fase van het worden van een jonge vrouw, waar je op deze zeer kwetsbare en kwetsbare leeftijd bent. Ik denk dat 19 en 20 zo’n hoge leeftijd is voor jonge vrouwen.” Ze beschreef de heldin als “een bruisende, nieuwsgierige jonge vrouw die helemaal tot over haar oren belandt”.
Swift wees op paaseieren die diep in de movie waren begraven, zoals de rode typemachine die de heldin gebruikt om haar roman te schrijven die voor het eerst in het appartement van de kerel verscheen. Zoals Swift het verhaal ziet, is de typemachine een geschenk dat hij haar gaf, om haar aan te moedigen als schrijfster, omdat hij haar creatieve vonk al vroeg zag. Het was verrassend om haar te horen praten over haar identificatie met het mannelijke personage, dat ze zowel als positief als negatief beschouwt. Mills voegde toe: “Het is een klote reis om een man te zijn, laten we eerlijk zijn. Hij zwemt in mannelijkheid.”
In een van de meest verrassende onthullingen besprak ze hoe het einde van “All Too Properly” werd beïnvloed door een filmklassieker uit de jaren dertig. Die scène van de ex-vriend die buiten het boek van de heldin staat te lezen, in de kou? Swift werd geïnspireerd door de slotscène van King Vidor’s movie Stella Dallas uit 1937, wanneer Stanwyck door een raam naar de bruiloft van haar dochter moet kijken.
(De connecties tussen Swift en Stanwyck gaan diep – een van de meest ondergewaardeerde Barbara-weepers is My Status. FWIW, de filmlegende werd geboren in Brooklyn, waar het nummer zich afspeelt, en ze stierf in 1989. Ik zou kunnen doorgaan, maar laten we zeggen dat het nu een geweldige tijd is om een Swiftie te zijn die ook een Stanwyck-fan is.)
Ze haalde Sink en O’Brien tevoorschijn om meer over de personages te praten. (“Ik noemde ze Haar en Hem”, zei Swift.) Ze onthulden dat de cruciale scènes – het keukenargument, de uiteindelijke breuk – van tevoren waren geschreven, maar toen het tijd was om de keukendialoog te doen, gooiden ze het script. Swift zei: “Wat jullie zagen is voornamelijk improvisatie.”
Ze bespraken ook de vreemde reis van het nummer, die anders is dan al het andere in de popgeschiedenis – een onderschatte diepe snede die in een uitgebreide versie van 10 minuten een nummer 1-hit werd. Zoals Swift opmerkte, was het nooit een single, “omdat het label het nooit zou kiezen.” Toch werd de verloren 10 minuten durende versie een obsessie voor followers. “Ik promootte zoveel albums, ging op zoveel excursions en deed zoveel meet-and-greets. En elke keer kreeg ik: ‘Wanneer ga je de 10 minuten durende versie van ‘All Too Properly?’ uitbrengen. Jullie zouden het gewoon niet laten gaan.”
Ze ging in op het citaat van Pablo Neruda dat dient als haar motto voor de korte movie: “Liefde is zo kort, vergeten is zo lang.” Ze noemde het ‘een zin die me achtervolgde en nog steeds achtervolgt. Het is gewelddadig om zoiets aangrijpends te lezen.” (De grote Chileense dichter was tijdens zijn eigen leven een wereldwijde legende, maar zelfs Neruda had waarschijnlijk nooit gedacht hoe toekomstige generaties letterlijk zouden schreeuwen bij het zien van zijn naam. Een van de applaudisserende mensen in huis: Jim Jarmusch, een van de meest legendarische regisseurs. Laten we bidden voor “Stranger Than Paradise (Taylor’s Model)”)
Maar het hoogtepunt van het evenement kwam aan het einde, toen Swift haar akoestische gitaar pakte en het publiek vroeg: “Hebben jullie nog 10 minuten?” Niet verwonderlijk, iedereen deed dat. Swift voerde de volledige versie van het nummer uit, strikt solo, wat ze maar één keer eerder heeft mogen doen tijdens de filmpremière afgelopen november. (Die ook op Broadway was, slechts een paar straten verderop.) Internet als bij de filmvertoning, was het luidste second het publiek dat de regel riep: “Fuck the patriarchy!”
De belangrijkste regel van het uitgebreide “All Too Properly” is wanneer ze vraagt: “Alleen tussen ons, heeft de liefdesaffaire jou ook verminkt.” Een van de dingen die haar altijd onderscheidt als songwriter, is haar unieke expertise om zelfs de grootste gebaren ter grootte van een stadion te laten voelen als een intiem ‘Simply between us’. Haar Tribeca-optreden was een zeldzame diepgaande kijk op hoe ze dat op movie laat gebeuren, web als in muziek.
